Doreen Valiente

Een ieder die “the charge off the goddess” heeft gelezen wordt geraakt door de diepere betekenis ervan. Bijna elke heks kent dit gedicht en het wordt wereldwijd gebruikt om de Godin aan te roepen en te eren. Het is daarom zo jammer dat maar weinig mensen weten wie het geschreven heeft.

Haar naam is Doreen Valiente. 1 september 2004 is het precies 5 jaar geleden dat ze naar het “zomerland” ging. Ze wordt wel de moeder van de Wicca genoemd.
Doreen Edith Dominy werd 4 januari 1924 geboren in Mitcham, zuid Londen. Ze groeide op in west Engeland, een gebied waar nog veel paganistische tradities in ere worden gehouden. Al op 7 jarige leeftijd toonde ze interesse in de bewegingen van de maan. Ze volgde de maanfases vanuit de achtertuin van haar ouders en speelde heksje op de bezem.
“Het gevoel dat het maanlicht mij toen gaf zette de toon voor mijn ontwikkeling” zou ze op latere leeftijd zeggen. Vanaf haar 13de levensjaar begon ze te experimenteren met simpele magie. Haar ouders, erg religieus, waren bezorgd dat Doreen een heks zou worden.
Doreen werd christelijk opgevoed en ging naar een christelijke school. Op haar 15de liep ze weg van school en weigerde daar terug te gaan.
De drang om meer te weten over magie bleef, en ze las elk boek wat voor handen kwam. Vooral Charles Godfrey Leland, Aleister Crowley en Margaret Alice Murray waren haar favorieten.

Ze vond werk als secretaresse. In de vroege oorlogsjaren trouwde ze als 19 jarige een zeeman, die 6 maanden later werd vermist en waarvan men aannam dat hij was overleden. Een trieste gebeurtenis waar veel jonge vrouwen mee te maken hadden tijdens de oorlog.
In 1944 trouwde ze met Casimiro Valiente, een Spaanse vluchteling van de burgeroorlog. Met hem deelde ze de rest van zijn leven.
Na de oorlog verhuisde ze naar Bournemouth, waar de rust en de folklore van de streek haar interesse voor de hekserij en het occulte weer deed oplaaien.
In 1952 las Doreen een artikel over de coven New Forest. Deze coven had tijdens de oorlog een groot ritueel gehouden om de invasie van Hitler in Engeland te voorkomen.
Nog altijd bezig met magie, schreef ze Cecil Williamson, eigenaar van een heksenmuseum, een brief, en vroeg om een contact adres.
Hij stuurde de brief door naar Gerald Gardner. Ze kwamen met elkaar in contact en een jaar later, tijdens Litha, werd ze door hem ingewijd. Gardner heeft altijd beweerd dat zijn Boek der schaduwen materiaal bevatte die direct afkomstig was uit de New Forest coven, en dat het overleveringen waren van de oude religie. Het was Doreen echter opgevallen dat sommige passages van Aleister Crowley en Charles Leland waren. Toen ze Gardner er mee confronteerde vertelde hij dat de overleveringen fragmentarisch waren en hij ze zo goed hij kon had moeten aanvullen. “Maar” zei hij, “als jij het beter kan, ga je gang”. Doreen nam de uitdaging aan. Ze reconstrueerde het geheel, gaf haar eigen interpretatie van de oude religie en schrapte veel van Crowley’s materiaal. In plaats daarvan gebruikte ze veel invloeden van Leland. Haar uitzonderlijke gave voor het maken van gedichten kwamen daar bij goed van pas.
Het resulteerde in de basis voor de Gardneriaanse Wicca van vandaag.



De Nederlandse vertaling van “the charge off the goddess”:

Luister naar de woorden van de Grote Moeder,

Die ook in oude tijden onder de mensen geroepen werd,

Als je iets nodig hebt, ooit,

Eens per maand, bij volle maan,

Kom dan samen in het geheim en

Vereer je de geest in Mij,

Koningin van alle hekserij,
Als je alle toverij wilt leren en

Je haar diepste geheimen nog niet kent,

Jullie leer ik wat nog in het duister verblijft.
Ik, schoonheid van de groene aarde,

De witte maan tussen de sterren en

Het mysterie van het water dat vloeit,

En het verlangen in het hart van de mensen,

Ik spreek tot uw ziel:

Sta op en kom in mij,

Want ik ben de ziel der natuur

Die leven geeft aan het universum

Alles komt uit mij voort en

In mij keert alles terug.
En wie mij zoekt moet weten,

Dat alle zoeken vergeefs is,

Als je de mysteriën niet kent:

Als je dat wat je zoekt,

Niet in je innerlijk kunt vinden,

Zul je het niet buiten jezelf tegenkomen.

Want luister goed;

Ik leef met je vanaf het begin,

En ik ben datgene,

Wat verder ligt dan het verlangen.

Door haar bijdrage aan the Book of Schadows van Gardner werd er meer de nadruk gelegd op de verering van de godin en ontplooide de hekserij zich tot een religie. Ze werd hoge priesteres naast Gardner.
Toch begonnen er zich in 1957 scheuren te vertonen in de samenwerking tussen Doreen en Gerald. Dit kwam voornamelijk omdat Gardner steeds meer de publiciteit zocht. Doreen en andere leden van de coven vonden dat dit de veiligheid en de oprechtheid van de coven in gevaar bracht.
Ze verliet de coven en startte een nieuwe met Ned Grove. Haar vriendschap met Garneer herstelde enkele jaren later, maar werd nooit meer als voorheen.

Haar leven veranderde dramatisch in 1964. In dat jaar stierf haar moeder en Gerald Gardner. Mede door onenigheden binnen de Gardneriaanse Wicca, besloot Doreen zich aan te sluiten bij een andere traditie. Ze werd geïnitieerd in de Clan of Tubal-Cain welke werd geleid door Robert Cochrane. Robert noemde zichzelf erfheks en was de grondlegger van de 1734 traditie. Helaas Kwam Doreen er al snel achter dat zijn verhaal meer fictie dan realiteit bevatte. Openlijk verachtte hij de Gardneriaanse traditie en had een obsessie van drugs. Doreen verliet de coven. Later stierf Cochrane aan een overdosis belladonna tijdens een ritueel.

In de zestiger jaren kwamen heksen van de nieuwe generatie steeds meer in de publiciteit, terwijl de heksen van het eerste uur alleen met covenleden over hun praktijken praatten. Doreen vond als een van de weinigen een middenweg. Nooit heeft zij haar hekszijn ontkend en stond op voor het Paganisme als het moest.

Na de dood van haar man (april 1972) begon Doreen met het schrijven van boeken: 'An ABC of Witchcraft' (1973), 'Natural Magic' (in 1975) en 'Witchcraft for Tomorrow' (in 1978). Door deze boeken werd ze gezien als een autoriteit op het gebied van hekserij en magie. Vele schrijvers zochten contact met haar en ze stond altijd klaar om haar kennis te delen en haar uitgebreide boekenverzameling ter beschikking te stellen.

In de zeventiger jaren stond ze op om te protesteren tegen de Engelse regering die plannen hadden om een wet aan te nemen die de hekserij zou verbieden.Haar doorzettingsvermogen voorkwam dat de wet werd aangenomen.

In 1980 begon haar zoektocht naar Old Dorothy Clutterbuck. Zij zou de hogepriesteres zijn geweest die Gardner had ingewijd. Omdat er zo weinig over haar bekend was, werd er geopperd dat Gardner het allemaal had verzonnen.Na twee jaar zoeken vond ze de geboorte en overlijden akten die bewezen dat Dorothy wel degelijk had bestaan. Het verhaal over de zoektocht naar Dorothy is gepubliceerd in ‘A witches bible’ van Janet en Steward Farrar.In 1989 schreef Doreen haar autobiografie ‘The rebirth of witchcraft’.



Doreen heeft veel lezingen gegeven die georganiseerd werden door de Pagan Federation, welke is opgericht in 1971. Haar doel, om juiste informatie te verschaffen over het Paganisme en verkeerde opvattingen omtrent de religie weg te nemen deed haar in 1995 besluiten beschermvrouw te worden van het centrum voor Pagan Studies. Het centrum is opgericht door John Belham-Payne. Hij was haar laatste hoge priester en werkpartner.De laatste jaren van haar leven vocht ze tegen kanker. Ondanks het feit dat ze fysiek steeds minder kracht had, bleef ze lezingen houden.

Een fragment van haar laatste lezing:

"The initiaties of the ancient pagan Mysteries were taught to say 'I am the child of earth and Starry Heaven and there is no part of me that is not of the Gods". If we in our own day believe this, then we will not only see it as true of ourselves, but of other people also. We will for instance cease to have silly bickering between covens, because they happen to do things differently from the way we do them. This incidentally is the reason why I eventually parted from Robert Cochrane, because he wanted to declare a sort of Holy War against the followers of Gerald Gardner, in the name of traditional witchcraft. This made no sense to me, because it seemed to me, and still does, that as witches, pagans or whatever we choose to call ourselves, the things which unite us are more important than the things which divide us".

"I was saying this back in the 1960s", she continues, "in the days of the old Witchcraft Research Association and I repeat it today. However since those days we have, I believe, made great progress. We have literally spread worldwide. We are a creative and fertile movement. We have inspired art, literature, television, music and historical research. We have lived down the calumny and abuse. We have survived treachery. So it seems to me that the 'Powers That Be' must have a purpose for us in the Aquarian Age that is coming into being - "So Mote It Be".
(Bron: www.controversial.com)

Ze stierf in het bijzijn van John Belham-Payne en zijn vrouw Julie op 1 september 1999 om 06:55.Haar boekenverzameling en magische objecten liet ze na aan het centrum voor Pagan Studies.